Deze week staan we stil bij het overlijden van Frank Sinatra, op 14 mei 1998. Hij is 82 jaar geworden.
Francis ‘Frank’ Albert Sinatra werd op 12 december 1915 geboren in Hoboken, New Jersey. In eerste instantie werkte de jonge Sinatra als chauffeur en loopjongen bij een krant. Maar nadat hij Bing Crosby had zien optreden, wist hij waar zijn toekomst lag. In 1935 boekte hij zijn eerste succes wanneer hij met het zangkwartet The Hoboken Four een showcontract kreeg. Daarna werd hij zingende ober en diskjockey in de Rustic Cabin in Englewood, New Jersey. Hier werd hij ontdekt door bandleider Harry James, die hem een baan aanbood als zanger in diens big band.
In 1939 nam Frank Sinatra zijn eerste plaatjes op en trouwde hij met zijn jeugdvriendin Nancy. Het was z’n eerste van in totaal vier huwelijken, waaronder die met de filmactrices Ava Gardner en Mia Farrow. Eind 1939 verruilde hij de band van Harry James voor die van de succesvolle bandleider Tommy Dorsey. Met het orkest van Dorsey scoorde hij zijn eerste lokale hits, waaronder 'Without A Song' en 'I’ll Never Smile Again', en debuteerde hij in de film Las Vegas Nights (1941).
In september 1942 verliet Frank Sinatra de band van Dorsey en koos hij voor een solocarrière. Hij tekende een contract bij Columbia Records en scoorde zijn eerste grote hit met een nieuwe versie van 'All Or Nothing At All'. Daarna volgden hits als 'I Couldn’t Sleep A Wink Last Night', 'Night And Day', 'White Christmas' en de musicalhits 'People Will Say We’re In Love' en 'You’ll Never Walk Alone'.
Ondertussen presenteerde Frank Sinatra verschillende radioshows en speelde hij kleine rolletjes in films. Maar het was zijn rol in de musicalfilm 'Anchors Aweigh' waarmee hij in 1945 definitief doorbrak als filmacteur. Daarna volgden nog tientallen films waarin hij de hoofdrol speelde, waaronder klassiekers als 'Take Me Out To The Ball Game', 'From Here To Eternity', 'The Man With The Golden Arm', 'Kings Go Fort' en 'The Manchurian Candidate'.
Begin jaren vijftig leek het er eventjes op dat het succes Sinatra in de steek laat. Maar een nieuw platencontract met Capitol Records en een innige samenwerking met orkestleider Nelson Riddle bezorgden hem nieuwe wereldsuccessen. Met hits als 'Young At Heart', 'Learnin’ The Blues', 'Love And Marriage' en 'All The Way' werd Sinatra ongekend populair. Frank Sinatra was een absolute wereldster die bijnamen kreeg als The Voice, Ol’ Blue Eyes en The Chairman Of The Board.
Ondanks de opkomst van de rock’n’roll, met Elvis Presley als belangrijkste vertegenwoordiger, en een door The Beatles aangevoerde nieuwe popgeneratie bleef Sinatra onverminderd succesvol. Met z’n vrienden Dean Martin en Sammy Davis Jr. trad hij in Las Vegas op als The Rat Pack en speelden ze in diverse films, waaronder de bioscoopkraker 'Ocean’s Eleven'. Frank Sinatra richtte zijn eigen platenmaatschappij Reprise Records op en scoorde in 1966 met het door Bert Kaempfert gecomponeerde 'Strangers In The Night' een wereldwijde nummer 1-hit. Ook het duet 'Somethin’ Stupid' met zijn dochter Nancy Sinatra werd een gigantische wereldhit, net als het door Paul Anka geschreven 'My Way', dat min of meer Sinatra’s lijflied werd.
In juni 1971 wou Sinatra z’n carrière beëindigen. Hij gaf zelfs een afscheidsconcert in Hollywood. Nauwelijks twee jaar later maakte Ol’ Blue Eyes alweer z’n comeback. Hij leverde een paar uitstekende albums af, scoorde hits met 'I Believe I’m Gonna Love You' en 'Theme From New York New York', speelde weer mee in films en steunde Ronald Reagan in diens presidentsrace naar het Witte Huis.
Na z’n laatste officiële studioplaat 'L.A. Is My Lady', die hij opnam met hulp van producer Quincy Jones, stapte Sinatra pas in 1993 weer de studio in. Daar nam hij het album Duets op, een cd waarop hij zijn oude hits als duet uitvoerde met bekende sterren als Barbra Streisand, Aretha Franklin, Julio Iglesias, Tony Bennett, Charles Aznavour en Bono, zanger van de Ierse rockband U2. Het uiterst succesvolle album kreeg een opvolger, Duets II, waaraan volgens hetzelfde principe bijdragen werden geleverd door onder andere, Neil Diamond, Willie Nelson, Gladys Knight en Stevie Wonder. Ook dit album werd een groot succes.
In februari 1995 trad Frank Sinatra voor het laatst op. Voor een select gezelschap van sporters, vrienden en bekenden verzorgde hij een memorabel concert als slotstuk van het Frank Sinatra Desert Classic Golf Tournament.
Eind 1996 werd Frank Sinatra ziek. Hij krijgt een hersenbloeding en meerdere hartaanvallen. In bijzijn van zijn vrouw Barbara en dochter Nancy overleed Sinatra op 14 mei 1998 in een ziekenhuis in Los Angeles. Op zijn grafsteen staan de woorden ‘The Best Is Yet To Come’, de titel van het liedje dat hij in februari 1995 als laatste zong voor zijn publiek.
Bron: Wikipedia, NPO