Brenda Lee verlengde op 27 juni 1963 haar contract met Decca Records. Hiermee was de zangeres de komende twintig jaar gegarandeerd van een inkomen van tenminste één miljoen dollar. Op 21 mei 1956 had de dan elfjarige Brenda Lee haar eerste overeenkomst gesloten met Decca Records in Nashville.
Tijd om al haar hits nog eens op een rijtje te zetten. Heel de week hoor je overdag regelmatig een nummer van haar.
Als klein meisje wist Brenda Lee precies wat zij later wilde worden: professioneel zangeres. En zo gebeurde het ook, zij het veel eerder dan de kleine Lee Brenda ooit had gedacht.
Brenda’s doorbraak kwam in 1956 als zij een optreden bezocht van zanger Red Foley, bijgenaamd Mr. Country Music. Red Foley was diep onder de indruk van het stemgeluid van het tienjarige meisje en liet haar tijdens zijn show het liedje 'Jamabalya (On The Bayou)' zingen. Het publiek reageerde laaiend enthousiast en wilde Brenda Lee niet van het podium laten gaan voordat zij nog een paar liedjes zong. Dat deed ze, waarna zij een platencontract kreeg aangeboden bij Decca Records.
Op 30 juli 1956 bracht Brenda als Little Brenda Lee haar eerste singeltje uit, 'Jamabalaya (On The Bayou)'. Het liedje deed vrijwel niets. Begin 1957 had Brenda wel succes met 'One Step At A Time' dat een klein hitje werd. Hetzelfde gebeurde met het rockabilly nummer 'Dynamite' waaraan zij haar bijnaam Little Miss Dynamite overhoudt. In de winter van 1959 had de dan 13-jarige Brenda met 'Sweet Nothin’s' haar eerste echt grote hit te pakken. Met dit rock’n’roll liedje behaalde zij een vierde plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Haar volgende singles 'I’m Sorry' en 'I Want To Be Wanted' deden het nog beter; beiden kwamen terecht op de eerste plaats.
Begin jaren zestig scoorde Brenda Lee de ene na de andere Amerikaanse hit met liedjes als 'Emotions', 'Fool #1', 'All Alone Am I' en het kerstnummer 'Rockin’ Around The Christmas Tree'. Binnen de kortste keren groeide zij uit tot een razend populair tieneridool met miljoenen fans over de hele wereld. Wanneer Brenda Lee in 1960 met veel succes door Engeland toerde, werd haar voorprogramma verzorgt door een dan nog onbekend bandje uit Liverpool genaamd The Beatles. Speciaal voor de Europese markt zong zij ook een paar liedjes in het Duits, waaronder 'Ich Will Immer Auf Dich Warten' dat in 1965 ook een hit was in ons land.
In 1966 scoorde Brenda Lee met 'Coming On Strong' haar laatste grote hit in Amerika. De Nederlandse rockband Golden Earring vereeuwigde het liedje in de popklassieker 'Radar Love'. In de jaren zeventig richtte Brenda Lee zich steeds meer op countrymuziek. Ze scoorde enkele countryhits en maakte een prima countryalbum met Dolly Parton, Kris Kristofferson en Willie Nelson. Ook in de jaren die volgden, zong zij liedjes met diverse artiesten waaronder countryster George Jones en cultheld Willy DeVille.
Bron: Wikipedia, NPO